Discus hernia:

 

Een wervel is opgebouwd uit een dik wervellichaam met daarboven een boog, zodat er een holte overblijft.

Verder staan er nog een aantal uitsteeksels op de wervels (grootte en vorm, afhankelijk van het type wervel: hals, borst, lende,…) die hoofdzakelijk dienen voor de aanhechting van de spieren. Al deze holtes achter elkaar vormen een tunnel waardoor het ruggenmerg loopt.

Tussen elke 2 wervels is er aan elke kant een “venstertje” waardoor zenuwen naar buiten komen: het neuroforamen.

Afhankelijk van de plaats in het lichaam bedienen deze zenuwen een lichaamssegment, of gaan ze meespelen in de opbouw van belangrijke zenuwbundels voor de voor- of achterpoten.

De wervels scharnieren t.o.v. elkaar op 3 plaatsen: het wervellichaam en 2 facetgewrichtjes t.h.v. de boogzijde. Tussen elke 2 wervellichamen (behalve C1-C2) is een schokdempend stootkussen: de tussenwervelschijf of “discus”. Deze schijf bestaat uit een vezelige ring (annulus fibrosus) en een zachter gelachtige kern (nucleus pulposus).

Het is de vezelige buitenring van de discus die kan doorscheuren (een scheur noemen we een “hernia”) waardoor de gelachtige inhoud naar buiten wordt geperst, enigszins vergelijkbaar met een scheur in de buitenband van een fiets waarbij de binnenband een “blaas” gaat vormen. Alleen is de inhoud door ouderdom of vroegtijdige veroudering vaak uitgedroogd en/of kalkachtig veranderd, waardoor de massa ook hard is en sterk kan afknellen.

Afhankelijk van de plaats van deze scheur gaat de druk richting ruggenmerg of op een aftakkende zenuwwortel t.h.v. het neuroforamen.

In zeer ernstige gevallen kan de ganse inhoud van de tussenwervelschijf in het wervelkanaal geperst worden met zwaar afdrukken van het ganse ruggenmerg tot gevolg.

Afhankelijk van de plaats en mate van afdrukken variëren de symptomen:

 

- pijn

 

- gestoorde coördinatie, krachtverlies, moeilijk rechtkomen, slepen van de poten,…

 

- verlamming al dan niet met blaascontrole en/of diepe pijngevoeligheid

 

We onderscheiden 2 types scheuren:

 

Hansen type 1: typisch voor de Teckel en andere zogenaamde “chondrodystrofische” rassen (Franse Bulldog, Mops, Jack Russell, …). De ring scheurt volledig open en de inhoud wordt naar buiten geperst („extrusie”)

 

Hansen type 2: voor andere rassen. De ring rafelt uit en het geheel gaat uitpuilen („protrusie”)

 

DIAGNOSE:

 

- klinisch onderzoek

 

- beeldvorming:

 

We kunnen gebruik maken van verschillende soorten beeldvorming om tot de diagnose te komen:

 

- klassieke radiografie

 

- technieken met mogelijkheid tot 3 dimensionele beeldvorming: CT of MRI

 

Bij duidelijke verdenking uit het klinisch beeld gebruiken wij bij voorkeur CT

 

THERAPIE:

 

In lichte gevallen kan een medicamenteuze therapie met ontstekingsremmers volstaan: deze is er vooral op gebaseerd de gezwollen weefsels te ontzwellen zodat de druk op het zenuwweefsel afneemt.

In ergere gevallen is chirurgisch ingrijpen de enige oplossing.

We onderscheiden verschillende ingrepen:

 

- dorsale laminectomie

 

- hemilaminectomie (borst- en lendewervels)

 

- ventral slot (nek)